Στο παγωμένο αλλά λαμπερό χειμωνιάτικο φως, η Όσσα ξετυλίγεται κάτω από το λευκό της φόρεμα, άλλοτε σαν παλιά αρχόντισσα, όμορφη και με χρώματα και άλλοτε με ανοιχτές πληγές...στις πόρτες, στις σκεπές και στα ερμητικά κλειστά παραθυρόφυλλα των παλιών της σπιτιών...όσα ακόμη αντέχουν στη φθορά του χρόνου και της λήθης...
Μακάρι να έρθει κάποια μέρα που και αυτά τα ταπεινά αρχιτεκτονήματα θα βγουν από τη λήθη, θα φτιασιδωθούν, θα φορέσουν ξανά τα καλά τους και θα ανοίξουν τις πόρτες και τα παραθύρια τους, να μπει ξανά μέσα το φως και η ζωή που τα στερήσαμε!
(φωτ.: Άγγελος Μήτσας, Όσσα, 17.01.2021)
Σχόλια