Ένα όμορφο διήμερο είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε το Σαββατοκύριακο 12-13 Ιουνίου 2021, γνωρίζοντας τοπία και ομορφιές του νότιου Πηλίου. Μιας περιοχής λιγότερο γνωστής και μακριά από τα κοσμικά θέρετρα του βουνού των Κενταύρων, αλλά εξίσου όμορφης κι ελκυστικής!
Η πρώτη μέρα περιελάμβανε καφεδάκι δίπλα στο κύμα στην ακρογιαλιά της Αφήσσου και γνωριμία με τον «βιγλάτορα τριών θαλασσών», το γραφικό Τρίκερι, που στέκει στην κορυφή του νοτιότερου άκρου του Πηλίου, γνωστό για τη ναυτική του παράδοση και τους ξακουστούς σφουγγαράδες του. Στη συνέχεια, κατηφορίσαμε στο γραφικό λιμανάκι της Αγίας Κυριακής για φρέσκο ψαράκι, αλλά και ντόπιο τσιπουράκι. Φτάνοντας στο αρχοντοχώρι του νοτίου Πηλίου, τον Λαύκο, τακτοποιηθήκαμε στον ξενώνα μας και περπατήσαμε στα πλακόστρωτα καλντερίμια του χωριού και στην μεγάλη πλατεία με την εκκλησία και τα τεράστια πλατάνια. Το βραδάκι όλη η παρέα μαζεύτηκε στην αυλή του αρχοντικού Παρίση που μας φιλοξένησε, ενός υπέροχου πηλιορείτικου αρχοντικού-πυργόσπιτου του 1834. Το βράδυ κύλησε με κουβεντούλα, ελαφριά ποτάκια και τραγούδια της παρέας.
Ξημερώνοντας η επόμενη μέρα, μας βρήκε στην αυλή του ξενώνα, με την υπέροχη θέα στον Παγασητικό και με τη συντροφιά του κ. Στάθη Σφονδυλιά, ο οποίος προσφέρθηκε να μας μιλήσει για την ιστορία του χωριού, να μας ξεναγήσει στο Φάμπειο Μουσείο Λαύκου, αλλά και στο Μουσείο Ραδιοφώνου «Αντώνης Ταβάνης», με μια μοναδική συλλογή από ραδιόφωνα-αντίκες που λειτουργεί με τη φροντίδα του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Επόμενη στάση μας το παλαιότερο καφενείο της Ελλάδας, της οικογένειας Φορλίδα, το οποίο μετρά 2,5 αιώνες συνεχούς ιστορίας και αδιάκοπης λειτουργίας (από το 1785)! Στον πάνω όροφο, που λειτουργούσε κάποτε ως χάνι, είχαν διαμείνει μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης και ο Δελμούζος. Η ατμόσφαιρα και η γοητεία του παραδοσιακού καφενείου έχουν μείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων. Λίγο πριν φύγουμε, περάσαμε από τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο του χωριού που διατηρεί από το 1970 η οικογένεια Δροσίτη, βλέποντας τη διαδικασία ξεφουρνίσματος των ζυμωτών ψωμιών.
Αφήνοντας πίσω μας τον Λαύκο, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με μια στάση για φαγητό στις ιστορικές Μηλιές, με την εκκλησία των Ταξιαρχών του 1741, την περίφημη βιβλιοθήκη τους και τη σύνδεσή τους με το τρενάκι του Πηλίου, τον γνωστό «Μουντζούρη».
Άλλη μια ταξιδιωτική απόδραση του Συλλόγου Οσσαίων «Η Αγία Κυράννα» μας γέμισε εικόνες, αρώματα, γεύσεις και εμπειρίες μιας υπέροχης Ελλάδας! Ο συνδυασμός αυτών με μια ζωντανή και κεφάτη παρέα, δίνει το έναυσμα και για άλλες αντίστοιχες αποδράσεις, ελπίζοντας σε μια επαναφορά της κανονικότητας που στερηθήκαμε τον τελευταίο χρόνο…
Comments